Czasy się zmieniają. Zmieniają się ludzie i zmieniają się problemy, z którymi muszą sobie radzić. Kilkanaście lat temu założyłem stronę internetową, na której publikowałem bardzo proste porady dotyczące obsługi komputera. Naprawdę podstawowe rzeczy. Jak coś kliknąć, gdzie wejść, co zrobić, żeby „nie zepsuć”. Dziś brzmi to śmiesznie, ale wtedy taka strona miała sens i miała odbiorców. Ludzie jej potrzebowali. Dzięki temu zarabiałem nawet na reklamach Adsense.
Z czasem jednak wszystko się zmieniło. Takich stron zaczęło powstawać coraz więcej, a ogólny poziom wiedzy wzrósł. To, co kiedyś było problemem, stało się oczywiste. Strona straciła rację bytu, więc ją zamknąłem. Gdybym tego nie zrobił, i tak po chwili byłaby bezużyteczna.
I nagle, po wielu latach, temat wrócił. Tylko w zupełnie innej formie. Dlaczego? Bo tamci użytkownicy dorośli. Nauczyli się, ogarnęli technologię i nie potrzebują już instrukcji „krok po kroku”. Na ich miejsce pojawiło się jednak nowe pokolenie. Młodsi ludzie, z innymi problemami i innymi brakami.
Dzisiejsza młodzież znowu potrzebuje prostych porad. Najprostszych z możliwych. Tyle że nie o komputerach. Chodzi o sprawy, które dla starszych są banalne, tak jak kiedyś banalna wydawała się obsługa myszy czy folderów. Teraz to kwestie życia codziennego. Jak zagadać przy rodzinnym stole i nie czuć się niezręcznie. Jak napisać normalne życzenia świąteczne, które nie brzmią jak skopiowane z internetu. Co zrobić z rękami, gdy stoisz i prowadzisz długą rozmowę. Jak nie wyglądać dziwnie, gdy po prostu jesteś wśród ludzi.
Dla kogoś dorosłego to drobiazgi. Dla kogoś młodego często realny problem. Świat bardzo przyspieszył, relacje się zmieniły, a wiele rzeczy, których kiedyś uczyło się „przy okazji”, dziś wcale nie jest takie oczywiste.
Banał? Może. Ale dokładnie takie banały najczęściej są tym, czego naprawdę brakuje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz